HÜZÜN OYNUNe kaldı masallardan, Düşlerin sınır bilmez gizlerinden, Mahçup bir şeker ağlamışlığı, Acemi bir tütün tadı, Yoksul çocukluğumuzun, Al al ağlamaklı bisiklet özlemidir, Şimdi artakalan, Hüzün oyunlarından... Ne kaldı yarım yamalak şarkılardan, Notasız çığlıkların derinliğinden, Öksedeki kuşların çırpıntısı, Arzuhalsiz bir sitem, Siyah beyaz bir filmin son sahnesi, Allı morlu bilyelerdir, Şimdi artakalan, Hüzün oynlarından... Mehmet BEYAZTAŞ |
"Yoksul çocukluğumuzun,"
Hem ne yoksul....Evet bir bisiklet bazen oyuncak bebek özlemidir
Belki bir spor ayakkabı, bazen çikolata
Gaz lambası çocuklarıydık biz
Gazoz kapakları arkadaslarımız
O zamandan alışmıştık hüzün oyunlarına
Hani gölge oyunu gibi
Ama en kötü oyun yoksulluk
yoksunluk....
Teşekkür ederim sayın şairim
bir koşu çıkmaz sokaktaki demir parmaklıklı küçük
evime gidip geldim...
Kutlarım,
Saygımla/