HER AYRILIK BİR KAVUŞMADIR ASLINDA
BİR LİMANDAN YOLCU EDİLEN GEMİYİ
DİĞERİNDE KARŞILAYAN BULUNUR…





Adını DOLUNAY Koydum


Aşk dediğin zor olmalı birazda, imkansız olmalı az buçuk , acı vermeli az biraz, ki tadına varmalı.
Küçük bir çocuğun ayakları üzerinde sıçrayarak kayan bir yıldızı tutmak istemesi gibi olmalı.
Adını DOLUNAY koydum.
Bir adı mehtap, öteki ay ışığı,
En yenisi, en dolgunu en kusursuzu
Yani bedir, yani ayın On dördü

Uçsuz bucaksız gökyüzünde, Ak yıldıza, Ross ‘a, öncüye bir adım ötede, Kardeş Kuğular’a Alfa’ya, Hintli Epsilon Kardeşler’e bir koşu, Kahverengi Cüce’ye, Delta Tavus’a, Çoban Yıldızı’na bağırsan duyacak kadar yakın ,adını aklıma getirmediğim onlarca , adı konulmamış milyon kere milyon yıldıza bir sokak ötede ; Gökkuşağına, gezegenlere , gökyüzü nöbetini devrettiğin güneşe ve dünyamıza , benim dünyama komşuluk edesin diye .
Adını DOLUNAY koydum.


Adını DOLUNAY koydum.
Yani bedir,
Yani ayın on dördü
Nehirlerden denizlere,
Okyanuslara yolculuğa çıkan çakır mavi sulara,
Özlem yüklü gemilere yolcu trenlerine,
Nöbetteki askerin kolundaki saatte,
Ağır aksak yürüyen zamana
Mahkumun isyanına,
Mahzunun ıslığına,
Mazlumun içinde; ayyuka çıkan çığlığına,
Bir kısrak yelesinde şekillenen dolu dizgin başkaldırışa,
Sahibini arayan dost selamına, kayan bir yıldıza,
Göçmen kuşlara,
Bir genç kızın gözlerinden yanaklarına süzülen gözyaşlarına,
Kar tanesine,
Yağmur damlasına,
Ilık bir eylül akşamında güz yeline karışan fesleğen kokusuna,
Yuvasını arayan karıncaya,
Karayelde, poyraza,
Kıblenin sıcağını kanatlarında taşıyan samyeline,
Yoldaşlık edesin diye
Adını DOLUNAY Koydum.

Adını DOLUNAY koydum;
Yani bedir yani ayın on dördü
Ayın en parlağı, en kusursuzu
Dünyamızın üzerine kabus gibi çöken karanlıkta;
Dilsiz duvarlara, sağır kapılara, kör pencerelere
Telefon kulübesinde uyuyakalmış bir yetime,
Yaylada çoban kavalına,
Tarlada korkuluğa,
Bahçede üşüyen kardan adama,
Ve sokak lambalarına,
Durgun suda açmış nilüfer çiçeğine,
Kabrinde ilk gecesini geçiren ölüye,
Nadasa bırakılmış tarlaya,
Sürgüne yollanmış bir aşka,
Kapı eşiğinde sabahlayan sokak kedisine,
Çiçeğe durmuş gül tomurcuğuna,
Küstüm çiçeğine, Hüsnü Yusuf’a,
Şiir olma gayretindeki dizelere,
Kaf dağının ardındaki Anka Kuşu’na,
Gece bekçilerine,
Çıkmaz sokakta evini çıkaramayan akşamcıya,
Bir yanı yanmış mektuplara,
İskelede sahibini arayan bir mendile,
Yıldızlardan sabır sağan geceye,
Ve ceza evinin taş avlusunda kurulmuş dar ağacında,
İnfazını bekleyen mahkuma
Yarenlik edesin diye
Adını DOLUNAY Koydum…

9.10.2009
MEHMET HOPAL