HAYATIN DİKENLERİ
Sen çocuktun ben seni sevmeye başlarken
Bakışlarin tertemiz ve sevgi doluydu Ne yalanı bilirdin ne riyayı Bir ben bilirdim senin beni sevdiğini Sonra büyüdün acı çekmeyi öğrendin Kapıda beni beklemeyi Sitem etmeyi bana küsmeyi öğrendin Hatta bela bile okuduğun olmuştur Ne yalan söyliyeyim hoşuma da giderdi Kızdıkca güzelleşir güzelleştikce içim giderdi Bende SENİ SEVERDİM yalan değil Seninle olmak güzeldi Sana birşeyler ögretmek Paylaşmak sevinci, kederi, sevgiyi En önemlisi zamanı Zaman bana acımasız davrandı Yanımdaydın ama benden uzaktın Ne acılar çekmiştım oysa ben Sen yoktun Kimseyle paylaşamadım yanlızlığımı Oysa özgürdüm İlkdefa özgür olmaktan nefret ettim Razıydım tekrar esirin olmaya Olmadı beceremedim Yıllar tüketti seni Ben istemesemde Sen ben de tükendiğinde Ben zaten tükenmiştim Sende de kalmamıştım |