"DÖN" DİYEMEMEK
Ayrılıklar zordur, çekilmezdir, sevimsizdir.
“Ayrılık” dendiğinde bile insanın içi ürperir. Terk edildikten sonra arkasından bakmak sevdiğinin. İşte bu; ayrılığın en acı anıdır. Hayatta çok az şey daha bundan acı verici olabilir. Adım adım ayrıldığını izlemek yanından. Arkasına bile bakmadan gitmesini seyretmek. Saniye saniye aradaki mesafenin artması. Bu yolun bir daha dönüşü olmadığını bilmek. Bilmek, ve buna rağmen “dön” diyememek. vadi tınay 03ocak2007 |