SENİ BEN!..
Yudum yudum hasretini içerken;
Dudağımda seni vurdum seni ben… Unutmadım unut dersin be zalim; Her geçenden seni sordum seni ben… Buz tutuyor ellerime baksana; Gönül gözün ateşini yaksana; Damla olup gözlerimden aksana; Kirpiklerde seni yordum seni ben… Name yazdım mektubuma pul oldum; Basıp geçtin adımlara yol oldum; Gece-gündüz hayaline kul oldum; Vuslatlara seni kurdum seni ben… Kalem küstü yazmaz oldu tek satır; Selamında ne hal kalmış ne hatır; Bakışların hançer, soluma batır; Hasretinle seni sardım seni ben… Akşam olur kuşlar döner yuvaya; Hasret çöker ağır ağır havaya; Şükür ettim el açtığım duaya; Sabırlara seni kardım seni ben… Ali ALTINLI – 08/10/2009 Saat: 17:24 |
Şiir gibi şiir. Bir çırpıda okunuyor.
Ancak;
Üçüncü kıtanın üçüncü mısrasında yanlışlıkla "kol" yazılmış. Galiba "kul" olacaktı.
Saygılarımla.