Ayrıcalıkmış gibi kucakladık ayrılıkları,
Belirsiz bir geleceğin isteksiz niyetleriyle...
Öğrenir gibi bakmak dururken iğrenir gibi baktık
Kârını aradık zararı olmayanın...

"İddiası aşk olanın ispatı sevgilidir"

Aslında zihnimizdeki bütün sesler
Kalbimizin ıslık çalışıdır, bu cümlenin
İnsanı kendine küstüren gerçekliğinden geçerken...
.
.
.

MÜJDECİ

Bu mudur insafın ederi sende?
Vurdun amma aşkı müjdelemedin.
İlgimin nedeni sevgidir, bende
Gördün amma aşkı müjdelemedin.

Bilmem ki zulmünden ne umuyorsun
Enkaza dönmeme göz yumuyorsun
Yaralı kalbimden kan emiyorsun
Kırdın amma aşkı müjdelemedin

Kışa döndüm sana yazla gelirken
Varımı verdim sen azla gelirken
Ruhum bedenime fazla gelirken
Yordun amma aşkı müjdelemedin

Peşinde koşardım silsen terimi
Yamyam hasret sanki yüzer derimi
Seninle açılan aşk defterimi
Dürdün amma aşkı müjdelemedin

Düşürdün bahtımı en siyah deme
Gururum önümü bağlıyor deme
Zebani tavrınla hep cehenneme
Sürdün amma aşkı müjdelemedin

Seven bir bakışın yeterdi bana
Dağları devirip gelirdim sana
Nefes gibi muhtaç olduğum ana
Erdin amma aşkı müjdelemedin

Öyle büyüttüm ki seni gözümde
Suretin tanrıça gibi özümde
Duadan isyana her bir sözümde
Vardın amma aşkı müjdelemedin

Mecnun’u anlamak için gerekli
Sen sandım o olgun Leyla yürekli
Kısmet kapısında kazma kürekli
Durdun amma aşkı müjdelemedin

Uğursuz gözlere şifa bağlayan
Olur, böyle göz göz yara dağlayan
Belki gülen ayva değil ağlayan
Nardın amma aşkı müjdelemedin

Dünün korkaklığı bugün cesaret
Sev de bitsin dünya denen esaret
Sensizliği baştan başa besaret
Ördün amma aşkı müjdelemedin

Aşığın kıblesi aşkıdır madem
Yüzümü çevirmem dolsa da vadem
Yüreğimi bilsen kabem, seccadem
Derdin amma aşkı müjdelemedin

Kader çöl güneşi talihse cimri
Yağmur duasıymış dilime emri
Allah’ım hesabı mahşerde ömrü
Verdin amma aşkı Müjde’lemedin...
.
.
.

Daha ne kadar sürecek bu ıslıklar?


"İddiası aşk olanın ispatı sevgilidir”… Farkındalığında…

Seninle başlamıştı söz… Bitmeliydi seninle…

Aşkı müjdeleyemediğim…