BİR VARMIŞ, BİR YOKMUŞ
Bir dünya varmış kendi etrafında dönen;
İçinde vapurdan trene, Kestaneden martılara, Her şey varmış güzel olan. Sen de varmışsın içinde; Bir de ben varmışım. Bir gün gitmişsin sen Öteki dünyaya. Her şeyi de götürmüşsün kendinle Güzel olan... Bir ben kalmışım oracıkta... Sen gitmek, Ben kalmak zorundaymışım. Peki ya güzel olan şeyler? Onlar da gitmek zorundaymış seninle Giderken bana dönüp: “Senin dünyan artık burası, Her şeyiyle , hiçbir şeyiyle , senin dünyan!” Demişler kaşları çatık. Şimdi; Bir ben varmışım kendi etrafında dönen Mevlevi misali, Dünya ise Bir varmış, Bir yokmuş, Sen misali... Garip bir kızıllık kalmış yüreğimde Güneşinki gibi. Ama batıyor muyum? Doğuyor muyum? Bilememişim!... |
şiirine gelince daha çok özlem vurgulanmış sanki yazarken bile özlediğin için yazmışsın da sonrasında hüznü doğaçlamışsın şiirine sanki böyle yapmış olman bence tam bir şiir gibi şiir dedirtti tebrik ederim kalemin daim olsun.
saygı ve selamlarımla...