KAYIP ÇOCUKLAR
Organ mafyası mı, özlem mi yoksa,
Kayıp çocuklara, içim yanıyor. Evladını bekler, ne yana baksa, Kayıp çocuklara, içim yanıyor. "özel birim olsun", diyordu baba, "Yasını tutuyor, bütün akraba," Ne iman’a sığar, ne de adaba, Kayıp çocuklara, içim yanıyor. Beşikten başlayıp, ta ki mezara, Nasıl kapanacak, böylesi yara, Ateşlerde yürek, dönmüştür kor’a, Kayıp çocuklara, içim yanıyor. Toplumda düzeni, huzuru bozan, Karanlık beyinde, bulunmaz izan, Evlat değerini, çekemez mizan, Kayıp çoculara, içim yanıyor. Bu ne zalimliktir,bu nasıl kin’dir, At para hırsını,nefsini sindir, Toplumda kabaran, öfkeyi dindir, Kayıp çocuklara, içim yanıyor. 5 Ekim 2009 |
içimizin yandığı bu durumlara şiirle cevap vermişsiniz
var olun nur olun,bir an önce bulunmaları dileklerimle
sağlıcakla kalınız
saygılar selamlar