izin ver
son kez ağlarken inancın
kabusun içinde rüya gördün merhametin içinde yalan düşlerini sıkıntıyla boğarken fiiller karaladın türetemediğin gergin ve tedirgin satırlar ruhun iç kanamalar geçirirken ard arda değişimini gördün hayatının kirli bir aynada renksiz ve tamamen gerçekler üzerine kurulan istediğin zaman kum saatinde azalırken içindeki yara fenalaştı çözümsüzlükten durgun ve hissiz kaldı yanlızlıgın uyuyan bir güzel mi var aklında masalından sana kaçmış göründüğü gibi olmaya çalışan hiçbir amacı benimsemiyorsa ruhun bir an önce kaybolmaksa tek arzun izin ver de karamsarlıgın sussun |