Benim vatanımda, hürdür insanlar.
Namusum şerefim, bunlar hep varlar.
Tarihler boyunca, gönlümde parlar.
Bedenimde yer bulmuştur, hür olmak benim.
Biz özgürlük uğruna, ne canlar verdik.
Zincirlere vurulduk ve de dövüldük.
Vatan dedik bayrak dedik, ölüp sonra dirildik.
Kul köle olmadık, hep dimdik durduk.
En sarp dağların, zirvesindeyiz.
Ekin tarlalarında, başak olduk biz.
Hadis ve kuran aşkıyla, dolu kalbimiz.
Rabbim bizi hür yarattı, esir değiliz.
Bu kutsal toprak’ta, rabbimle varız..
Allahtan başkasından, asla korkmayız.
Devletler kurarız, parya olmayız.
Gökler bizim, yerler bizim, denizler bizim.
Hürriyet, özgürlük, en büyük haslet.
Başka uluslara, olmaz bu kısmet.
Saf be saf türk olmak, bizlere nimet.
Çanakkale, dumlupınar, gösterdik bunu.
İslamın sancağı, hürlük nişanı.
Bizleri yaratan allah, eşit davrandı.
Peygamberim kaldırdı, kölelikle ruhbanı.
İslamın özünde, hür olmakta var.
Kasırgalar gibi estik, yaptık biz akınları.
Bin yıllık çınarın, yeşil durur dalları.
Kimseye veremeyiz, bu şehit toprakları.
Atam kabul etmedi, himayeyi mandayı.
Şairde şiirinde, hür olmalıdır.
Vatan, millet, bayrak çok yazmalıdır.
Yalnız yaradana, kul olmalıdır.
Bize yakışırmı, esir yaşamak.
Siyaseten, iktisaden, hür olmalısın.
Damarındaki kanla, öğünmelisin.
Özgürlük aşkıyla, kavrulmalısın.
Hürüm, özgürüm, ben türk oğluyum.
Türkmendağlı sende, korkusuz türksün.
Kanın atalarından, özgürsün hürsün.
Baksınlar tarihime, her zaman hürüm.
Hürüm özgürüm çünkü, ben Türküm.
HİLMİ CAN. (1805)
MAYIS. 2008.