YALNIZLIĞI BİLER...Ucu yanık sigara gibi, Kendi kendine biten insan; Yalnızlığını biler inadına. Bulutlara asar gözlerini, Tuz ile şekerin tadını karıştırır, Türküler söyler kurak topraklar adına. Kimsesizlik, büyüyen anafor olur yüreğinde, İlkin gözleri küçülür, Sonra sözleri azalır. Takıntılar tüketmeye başlar azmini, Sararır, solar onca yağmura rağmen, Güneşe küser yaz günü. Haydi gel artık yitirdiğim gülücükler, Güller gibi kokular bırak gönül bahçeme dese de, Ne güller güller yüzüne, Ne kuşlar konar omzuna. Halim ERDEMLİ |