SENFONİ
Sessizliğin hüküm sürdüğü bir gecede
Sessizliği dinlerken kulak verdim Daha huzurlu değil belki , Ama daha derin bazı seslere… İç seslerimdi bunlar ; Zihnimi çok değişik konumlara sürükleyen , Benliğimin gizine uzanan Ve iç evrenimde kaybolup giden… Büyük bir senfoninin motifleri gibiydiler ; Basit gibi gözüken sesler , Bütünü oluşturunca incelen , kimi zaman kalınlaşan Ve nihayet derinleşip karmaşık bir hal alan… Ben sonsuz uzay gecesini düşünürken , Gözlerim zamanın üç halkasına uzanıyordu Ve senfoni sona eriyordu Geceyle birlikte , sessiz ve derinden… |
vardığın yerde senfoninin son notasında,
aldığın haz ve iç seslerin bir beste yaratmış hayatın boşluğuna...
Güzeldi...
Bernaca sevgilerimle...