Yosunlarım vardı benim.
Gözlerimi vermişlerdi bana.
Onlar kadar özlemliyim şimdi...
Onlar masmavi sulara hasret.
Bense;
bakmaya kıyamadığım engin gözlerine...

Zulada sakladığım acılarım vardı.
Zamanla yok oldular anılarımla beraber.
Çivi çiviyi söktü belki de;
oysa anılarım vermedi bana acı.

Kendimden bile gizlediğim ;
yalnızlığım oldu kimi zaman.
Cesaret edemedim kendime söyleyip
kabullenmeye...
Postacılara korkularım vardı vermek istemediğim
ya bilmezlerse yerini yurdunu,
ya ;
ya getirmezlerse sana,
gözlerimdeki buğuyu.
Ya da,
bir paçavra adıyla
atıverirlerse sana ait posta kutusuna.
Sen de farketmezsen,
okumadan yırtarsan dertlerimi?
özlemlerimi bilmezsen,
sevgimi küçümsersen...
Korkuyorum sana güvercin yollamaya.
Yakanadı kırılır da,
iletemezse sana kalp acımı?
ilacımı geciktirirse bana...

Oysa ilaçtır bana tek bir lafın.
Ben,
ben cesaret edemiyorum;
hadi sen at bir mektup.
"Seviyorum" yaz o beyaz kağıda;
ya da hiç bir şey yazma.
Ama gönder.
Gözyaşını koy zarfa,
acını koy,kalp ağrını iliştir.
Ve dudak izlerini toplu iğne ile iliştir;
o boş dala.
Bileyim,
Bileyim bunu ve
uzun uzun öpeyim.
Kokunu gönder bana.
Seve seve içime çekeyim
Her bir parçanı mektupla gönder.
Ben,
ben toplarım onu yalnızlığımla.