BİR GÜLSen bir gülsen: Güneş batar utancından, Çıkamaz ay ortalığa gece, Yıldızların binlercesi fark edilmediklerini sanırlar Gıptayla bakarlarken çok uzaklardan. Zaman durup seni izler, Binlerce sene hiç gülünmemişçesine. Sen bir gülsen: Deniz sakinleşir aniden, Seni daha iyi görmek isteyen balıklar İsyan ederler sudan çıkamamaya. Su, susaman için dua ederken, Hava, havasına atar: “Her an nefes olur gezerim onun dudaklarında” Ve yokluğunla yanarken içim, Bir gül sen olur, Sihriyle gülümsemenin. Dalları sanki ellerin, Yaprakları tenin. Kör bakışları altında Varlığına inanmayan gözlerin Ona bakıp bakıp Gülümserim, Sen Bir gül...Sen... |