ÇÖLgönlümdeki sahrada kim bu gezen mahrum bırakıp bir damla suya kim bu giden hep böyle susuz kalmaya böyle serap görmeye mahkûm mu gönül zalimce kaçıp şimdi uzaktan kim bu gülen bir ud sesidir karışır çöl rüzgarının vahşi sesine inler gibi mızraba düşer yıllarca uzaklarda kalan eski bir aşkın seherinden ... ben ahde vefa sürgünüyüm ömrümce kaçış yok sonsuz bu gidiş yolları bilsem de dönüş yok kim verdi gıyabımda bu hükmü kim kırdı kalem günden geceden kovdu da yine binlerce sitem kordan küle yaştan göle gölden çöle döndüm hiç sormadı ağlamadı gitti giden hayret ki o baht yorgunu çöl yorgunu aşk yorgunu değilim ben yıldızları toplar gibiyim altın tozu kumlar üzerinden çölden göle gölden gül’e külden kor’a ve nihayet kendime dönmeliyim ben mehtap yine revnaklı hazin yükseliyor ıssız tepelerden gönlümdeki sahra ışıyor her şeye rağmen ... gönlümdeki çöllerde kimdi gezen cansız ölü bir kuş gibi düştü gönülden ceyda görk 21 ağustos 2006 15.21 |
...gönlünüze ruhunuza ve kaleminize saygılar efendim.