GÖNÜL
GÖNÜL
Haykırdım sesimi kimseler duymaz İsyanım o yara uslan be gönül Bir garip dertteyim kimseler bilmez Yeter daldan dala konma be gönül Arı oldun çiçek çiçek bal aldın Toprek oldun yar yoluna serildin Sana kem diyene döndün gül verdin Kalk artık yerlerde kalma be gönül Bir deli şairim dedin bilmeden Hep dert e sarıldın bir gün gülmeden Dostun yüreğinde yanıp ölmeden Bahsetme ölümden bekle be gönül Tükense de ömür sevda tükenmez Seven gönül bin dert ile yıkılmaz Hasret olmayınca sevda bilinmez Alış ayrılığa sağlam be gönül AHMET seni taşa çalacak birgün Onulmaz dertlere salarsın hergün O yarin gönlüne gidersem sürgün Virane sarayın güldür be gönül AHMET BOGÜN 30/10/2008/ GEBZE kederımı saklarım yaralı bagrımda gulerım dost aglamam dusmana belkı bır gun sende anlarsın amma bir daha benı ağlatma gönül.............08 aysu dosttan gelen baş göz üstüne teşejkkür ederim dostt yüreğinize sağlık Ahh bu gönül... bir dörtlükte benden değerli üstad Şiir oldun hece hece yazdırdın Bu genç yaşta hayatımdan bezdirdin Sevdamada mezarını kazdırdın Masumum deyipte cozma be gönül........Şefika TÜRK başımm üstüna dost başım üstüne dostu eklemek dosttan geleni dostlarla paylaşmak |
baharı bitirdin yazı bitirdin
yüreğime yılan gibi oturdun
nerdesin demeye gücüm yok gönül
kardeşim şiirini okuyunca coştu bu gönül
eeeee dururmu bir dörtlükte o yazdı
benim suçum yok gönül söz dinlemiyor ki:)))))
çok güzel bir hece okudum kaleminden
harikaaaaaaaaaaaaaaaaaaaasıııııııııııııııın
selamlar benden değerli ozan kardeşime olsun