DÜŞ’TÜN DÜŞTÜN GÖLGELERİME
I.
Düş’tü, Düştü kale’m Şehrin gözleri önünde Ki o her zaman düşmek üzereydi zaten …. Yasaklı, Hummalı bir serzenişti dudaklarda dualar Gizlice döküldü kelimeler yüreklerden suretlere Yalnız beklerken Ağır bir gökyüzü vurdu yüzüme Darmadağın şimdi, mor akşamlarda yüzüm Ve mor akşamlarda hüzün bulaştı ellerime. ….. Bekledim, sadece dönmen için değildi bekleyişim Birazda kendim içindi, işte o diyebilmek için ….. Düş’tü Düştü yüreğim gözlerine Çıkmamak üzere (Belki de) II. Burçlarımı yıktılar Tutunduğum her dal koparıldı yerinden Yaktılar Ve baktılar bir müddet ahvalime Senle beraber …. Hadi mim koy çektiklerime Sonra hatırlat birer birer sevdiklerime …. Gece geliyor korkma, karanlıktır nihayet Sığın kollarıma Tüm yalnızlığın bitsin ….. Senin yalnızlığın biter ben de Sonra benim yalnızlığım başlar Sen de ….. Düşün ve söyle Böyle miydi kurduğun düşlerin Yıkılmış kaleler içinde Düşsün öyleyse yerlere …. (Ki artık sende bir düş’sün.) ….. Düş’tü Nihayet düş’te düştü gecelerimden Gerçeklerime Ve Bir düş’tün sen de Düştün Yüreğimden Gölgelerime Hüseyin AKOVALI |
Gerçeklerime
hiç bir düş`/ ünüzün düşmemesi dileği ile GECELERİNİZDEN
enfeti kutlarım