İnsan Kendisi İçin Sever ( 1)
kalbimdir dökülen geceleri
bana açık duran pencerene ben aşkından kor olduğumda külümden gül ol sen kendine yakın bulduğunda bir nefesi, karanfili, bir aşkı o vakit ne çok özler yürek ne çok sever samanyolu şarkısını mırıldan mehtaplı akşamlarda seni özlediğimi düşündüğün an tek bir kırmızı gül durur mutfak masasında... gideriken almayı unuttuğun denizler kuşlara, balıklara ev teknelere sonsuz coğrafyadır almadan verdiğinden mavidir bu yüzden derin bakan gözlere benzer şiirleri bir daha oku bu akşam yüzümü en beğendiğin dizeye benzet yanyana ne güzel olacağımız hayal, düş , farzet değil yaseminler, mecazi anlamlar eşliğinde kuğuların yolcuğuna katılırız sadece kalbimizdir bize sahip çıkan insan kendisi için sever inan... ------bu ayıp değil------ |
giderken almayı unuttuğun....
baldedem
insan kendisi için sever inan
bu ayıp değil:(:(:(
muhteşem...