GURBETTE SÖYLENEN SILA TÜRKÜSÜ; ERDEMLİ


Doğup büyüdüğümüz, çocukluk ve gençlik hatıralarımızı koynunda barındıran ve gurbette özlem ve hayallerimizi kucaklayan, her karışında ayak izlerimiz olan yollar, sokaklar, dağlar, bahçeler ve bağlar herkes için mutlaka tarifsiz değerler ve satırlara sığmayan anlamlar taşır.

Gerek siyasi sınırlarla çevrilmiş Anadolu coğrafyasının doğusundaki, batısındaki, güneyindeki, kuzeyindeki tüm beldelerin, gerekse sınır tanımayan tarih, kültür, inanç ve gönül ufuklarımızda var olan, fakat çoğumuza gidip görmek nasip olmayan tüm memleketlerin şüphesiz kendine has güzelliği, ayrı ayrı cazibesi vardır.

Burada, 1954 senesinde Silifke’ den ayrılarak ilçe olan memleketim Erdemli’ yi şiire misafir etmek istedim. Memleket güzellemesi de diyebileceğimiz şiirde anlatılanlarda hilaf yahut mübalağa olmadığına Erdemli’ yi bilenler şahadet edeceklerdir.


Akdeniz ayağı, Toroslar başı
Fazilettir adı, elli beş yaşı
Kavurur temmuzu, ılıktır kışı
Sevdalara umman olan Erdemli

Yörüklerin göç yolları bozulmuş
Bahçeleri sıra sıra dizilmiş
Limon fidanına rızkı yazılmış
Çiçekleri orman olan Erdemli

Geçim yolu narenciye, serası
Bereket fışkırır çayı, deresi
Cenneti andırır her bir yöresi
Yiğitlere harman olan Erdemli

Yirmi beş senedir hasret kaldığım
Hasretinden hülyalara daldığım
Hemi sıla hemi gurbet bildiğim
Vuslatıma ferman olan Erdemli

Özlemim bir kere vuslatı tatmak
Son nefes gününde ufkunda batmak
Müyesser olur mu koynunda yatmak
Dertlerime derman olan Erdemli


Gazi Hüseyin KILBAŞ
25 Eylül 2009