BABAMA(?)
Hiç babam olmadı benim
Ama sözlüğümden çıkaramadım adını Eksikliğini hissedemeden yapamadım Baba denilince; yokluk dedim,hiçlik dedim... İlk aşkım olmadı benim Çocuk yaşta sevdiğim erkeği düşman bellemedi kimse Ben de veremedim zaten gönlümü Baba denilince; koca bir boşluk dedim... Ezan vakti eve girme korkum olmadı benim Ama daha çok dikkat ettim hareketlerime Davranışlarımın sonuçlarını tahmin etmem gerekti Baba denilince; kende kendine otorite dedim... Parmaklarımın arasında kocaman bir el olmadı benim Ama yalnız ayakta kalabilmeyi öğrendim ’Babama söylersem görürsün.’demedim kimseye Baba denilince ;olmayan güven dedim... Hiç babam olmadı benim Anneme giydirmeye çalıştım maskesini Ve annemi buldum yanımda babam aklıma geldiğinde Baba denilince...Sustum. |
ve ayakta durabilmek önemliydi bu yarışta
takılıp düşenler olacaktı elbet
yorulanlarda tabii
teker teker düşerken yanında koşanlar sen yoluna devam edebildiyesen eğer
gözlerinden sızan yaşları yüreğine ilaç edip daha bi güven duyabiliyorsan eğer kendine yenmiş sayılırsın hayatı
ya da önde başlamışsındır maça kozlar senin elindedir artık
sen yönlendirirsin onu
ve sonunda ayaktaysan hala başın dik durabiliyorsan eğer sen işte o zaman zincirler kırılmış sonsuz bir özgürlüğe salmış olursun yüreğini
sen başarmış olursun o zaman
yapamaz mısın bunları? beceremez misin? ne dersin?
yapabilirim hatta yaptım bile dediğini duyar gibiyim
ee ne var o zaman her şeyi tek başına yaptın şimdiye kadar
bundan sonra da yapabilirsin....
uzun oldu biraz ama idare et bütün duygular aynı :) bütün acılar gibi