Binbir tane yüz gördüm ben bu aynada,
Ama hiçbiri bu kadar hüzünlü bakmadı bana.
Hüznün yaşlandırmış gibiydi zarif bedenini,
Bunca yılı bir elbise gibi giymiş gibiydin, sen güzeldin...

Yıllar çok sert davranmış gibiydi sanki ellerine,
Kırmızı ojeli tırnaklarına, bu sefer kanlar çalınmıştı...
"Bitsin!" diye haykırıyordun sanki bu savaş,
Ama sesini bir kişi bile duyamıyordu güzel kadın...

Kan kusan silahlar neden üretildi?
İnsan bile bile nasıl sonunu hazırlar?
Aynaya her baktığımda,
Kana bulanmış suretler görüyorum...

Ağlamaktan takatim kalmadı ayakta durmaya,
Sürekli ölmüş evladımı görüyorum rüyalarımda...
Daha kaç can gerek bu savaşın durmasına...
Alın canımı da hem kurtulun hem de kurtarın beni...

Bunca kan dökümü, toprağı verimsizleştirmek için mi?
Evlerin sıcak ocaklarını soğutmak için mi?
Anneleri "yaşarken mezara" koymak için mi?
Yoksa kendini tatmin etmek için mi?

Para için ruhunu satmadın mı şeytana?
Sömürmedin mi fakirin umutlarını her gün?
Sen tanrı mısın ki ruhu satılmış?
İnsanları kağıt parçalarına göre sınıflandırıyorsun...

Daha ne kadar ne para istiyorsun gözünün doyması için,
Kaç tane daha cana kastedecek senin bu açgözlülüğün...

Sayende artık bakmaya kıyamadığım,
Topraktan yaratılıp bana bahşedilen evlatlarımı,
Senin para hırsın yüzünden,
Tekrar kara toprağa verdim...

Yeter artık bu kadar savaş,
Kefenine cep mi diktireceksin...
Bu kadar parayla,
Geri getirebilecek misin öldürdüğün insanları...


Atakan Akan