Ne yana dönsem hüzün
Ne yana dönsem yalnızlık,
Söyle ey yar
Hep böyle saçların gibi mi karanlık.
Gece bile küsmüş kendine,
İzin vermiyor yıldızlara ışıldasınlar diye.
Cadde boş,sokak yalnız
Kaldırım taşları kendileriyle konuşuyor,
Üzerlerine düşen sarı yapraklar zamansız.
Ne yana dönsem hüzün
Ne yana dönsem yalnızlık,
Söyle ey yar
Hep böyle gözlerin gibi mi karanlık
Rayları parlıyor tren garının,
İçimdeki acı gibi uzun ve yalnız,
Gelmeyecek biliyorum
Kimsesizleri götüren o kara tren.
Olsun be !
Yalnızlığında bir tadı vardır,
Hem ben alışkınım buna,
Alıştırdın beni varlığınla,
Yalnızlığın tadına
Varsın saçlarına benzesin karanlık
Varsın gözlerinde kaybolsun aydınlık
Kaderde varmış derim ayrılık
Beklemem treni gelmesin,
Matemimi gömüp raylara,
Uzar giderim gecenin koynuna..


MELİH-15-11-2007