VUR KIR
Son bir kez baktım gözlerine
Veda edercesine Gözlerinin derinliğine “Ben de perişanım! ” diyordun Sessizce. Acı, yumruk yumruktu boğazlarımızda Ne ileri, ne geri Tıkanıp kalmıştık, öylesine Kabullenir gibiydik kaderi Oysa isyanlardaydık Hiç sevmemiştik böylesine! .. Savur, eline ne geçerse! .. Kır, dök, boşal! .. İndir camı çerçeveyi aşağıya! .. Meydan oku dünyaya! .. Ya da “Gitme!” de “Ben, sensiz yaşayamam! ” de “Sen benimsin! Ölsem de bırakmam! ” de. Diyemiyor musun? Hakkın mı yok? Yasak mı? O zaman Ne kadar odun varsa, kırılacak Koy önüne Al baltayı, nacağı eline Vur Kaderin yüreğine yüreğine! .. Rahatlayana kadar vur! .. Sonra Dur, düşün, kabullen Gün sayacaksın artık Ay, mevsim, zaman… Ne zaman döneceğim kim bilir Kim bilir ne zaman! .. Onur BİLGE |