BEN(İ) ARIYORUM...
Kendimi yitirdiğim zamanlarda buldum seni...
Yitip gitmenin hazzını yaşıyorken doyasıya, sen / nasıl, ne / zaman, ne şekilde karşıma çıktın bilmiyorum... Düşünüyorum da, kurcalarken sağı solu, yitirdiğimi sandığım eşyalarıma rastlamalarım, bulunca çocuklar gibi sevinmelerim, dönüşü olmayan yollarda tanıdık yüzlere rastlama umutlarım ve her seferinde bu umutlarımın kırılması boşuna değilmiş.... Her şeyi sorguluyorum şimdi, boşuna olan şey neydi peki? Sevmek mi? Umut etmek mi? Var olduğuna inanmak mı? Bir cam gibi kırılgan ve saydamım şimdi... Kırılmak için küçük, küçücük bir hareket yeterli, büyük bir darbeye gerek yok... Şimdi, kaybolmuş benliğimi arıyorum, kaybolan yalnızca anılar değil, şimdi ben kendimi de arıyorum... Yitip gitmiş "ben"i arıyorum umutsuzca... Her şey değişti, hiç bir şey aynı değil artık. Yaşamlar ayrıldı... Yeniler eskilerin gölgesinde şimdi... Gün doğuyor yine, kuşlar ötüyor... Benim içimde ise fırtınalar dinmiyor.......... s_L@vini@ |