29
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
3473
Okunma
Kendimi yitirdiğim zamanlarda buldum seni...
Yitip gitmenin hazzını yaşıyorken doyasıya,
sen / nasıl,
ne / zaman,
ne şekilde karşıma çıktın
bilmiyorum...
Düşünüyorum da,
kurcalarken sağı solu,
yitirdiğimi sandığım eşyalarıma rastlamalarım,
bulunca çocuklar gibi sevinmelerim,
dönüşü olmayan yollarda
tanıdık yüzlere rastlama umutlarım
ve her seferinde
bu umutlarımın kırılması
boşuna değilmiş....
Her şeyi sorguluyorum şimdi,
boşuna olan şey neydi peki?
Sevmek mi?
Umut etmek mi?
Var olduğuna inanmak mı?
Bir cam gibi kırılgan
ve
saydamım şimdi...
Kırılmak için küçük,
küçücük bir hareket yeterli,
büyük bir darbeye gerek yok...
Şimdi,
kaybolmuş benliğimi arıyorum,
kaybolan yalnızca anılar değil,
şimdi ben kendimi de arıyorum...
Yitip gitmiş "ben"i arıyorum umutsuzca...
Her şey değişti,
hiç bir şey aynı değil artık.
Yaşamlar ayrıldı...
Yeniler eskilerin gölgesinde şimdi...
Gün doğuyor yine, kuşlar ötüyor...
Benim içimde ise fırtınalar dinmiyor..........
s_L@vini@
5.0
100% (13)