Y A S E M İ N
Mutluluk elimizde, şâhidi, mürûr zaman;
Yine aynı minvâlde, kanıyorum Yasemin! Aşk mantık dilemması, biliyorsun ne yaman! Kuruntu zikzağıyla, bi kararsız, bi emin, Ki, hâlâ ârâfında, dönüyorum Yasemin. Yıllarca sessizliğe demirlendi yüreğim! Kederlerle yol bulup döküldü siğim siğim! Derme çatma hüzünden, yeter artık çektiğim Nehri sana akmalı; dem deverânıdemin, Kadere râm hâlimi, kınıyorum Yasemin. Şehrim sırra tapulu; muammâ gani gani Issız bâkir tenhalar sensizliğe senfoni, Islığımdan dökülür, dilemem o ki yani; Çöz efsunkâr güfteni; ezgim ezgine zemin Meçhûlün notasından, iniyorum Yasemin! Bir noktaya saplanma, yiter ömrün anası! Bir anlam arıyorsan ân’dır vaktin mânâsı, Günü yaşa, yaşa ki; düşsün ömre senâsı Pişmanlık düne mahsus; yarın, yaşama yemin! İrâdemi nefsimle, sınıyorum Yasemin. Geldim dünden bugüne hâtıralar kâr zarar Yâdda gönül uğrusu, deli gözler yadigâr Kalemimle deştikçe niyetlerim aşikâr Hayâlin sevdâgâhım hayâlhânem yed’emin Îlâmı-aşk, aşk olsun. Âmin, âmin ve âmin Ümitle ümitlere, banıyorum Yasemin! Ümitle hece hece, kanıyorum Yasemin! 11.09.2009 16:12 16.09.2009 17:00 Salih ERDEM /AYDIN |