sergüzeştiz
Yüzünü bana dön karya!
Ben ki bin yıllık çığlıkların sesiyim, Hala ulaşamasam da kulaklarına. Ay ışıksız bir gecenin ayazında Geleceğim rüyalarına. Yüzünü bana dön karya! Aşılmaz dağların ruhundan geldim, Söylenmemiş türkülerin bağrından. Kalemsiz, silgisiz, kitapsız, Ağızdan çıkan bir küfürüm artık. Zifiri gecede bakarken yakamoza, Yüzünü bana dönmeyi, sakın unutma! Dön ki; semalarında ufukların, Çektiğim semahları gör. Dön ki; hiç ağlamamış gözlerin, Hasretine bakışlarını gör. Bil ki; attığı nidayım ben, Kafası güzel bir ayyaşın Gül ki; gülmeyi bilen gözlerin, Müjdecisi olsun tüm baharın. Güneşin batışını izlerken kenarında denizin, İyi bak benim sergüzeşti o giden geminin! |
karya !
haykırırcasına...
selam ile.