KARA KARA & LAPA LAPA(2)
ara tatil bittiğinde
ilk karşılaşma… o an.............................................................................................. neden susuyorsun? neden susuyorum? seninkini bilmem ama benimkisi SANA SUSUZLUKTAN! kar tanem, kara gözlerin ne karlar yağdırdı içime kara kara, lapa lapa... üşüyorum! ankara’nın ayazı meşhurdur da böylesini görmedi ruhum bakışın acıyarak, bu bakış, çok acımasız bakışım; utanarak seni üzdüm kusura bakma gönlüne sormadım gelirken... iç ses........................................................................................... şimdi gitmenin vakti deli gönül! biliyorum öyle uzaklara gidemezsin bu kadarı senin harcın değil ama şimdi gitmenin vakti... haykırış........................................................................................ kar tanem kaçıyorum, nefesime yaklaşma , yaklaşma ki tükensin sevdam, yıkılsın, ver yansın etmeden gönlüm böyle yaparsan gidemem kİ... üzmemenin yolu arkadaşlıktan geçer mi? yokuş aşağı inme hazırlığı varken bu bayır da nerden çıktı şimdi? iç ses........................................................................................... anlamsız bir köşe kapmaca maduru kim ki? ben mi onlar mı? o anlar......................................................................................... aynı sınıfta aynı koridorda aynı oksijenle beslenmekten bile acizken gönlüm gözüme sokar gibi gelin! dellendirin emi? yıkın kederimden ruhumu? bozun! bu sefer hem sözlerimi hem düşlerimi kaybetmekteyim... iç ses........................................................................................... kendine gel! onlar iki kişi sen ve ben oldu sense üçüncü tekil kişilik... biz olamadıysan onunla boşver kendine gel! haykırış........................................................................................ tamam gel demedin ama git de demedin bu ne çelişki kar tanem! bilemedin mi yüreğim dayanmaz, bilemedin mi ki paylaşamaz, bilemedin mi ki yüreğin dokunulmaz... o an............................................................................................. adımlar! okul çıkışı kar tanem ve gölgesi bozuk, gidiyorlar adım adım... metronun girişinde uzaklaşırım, onlar gülüşmeler içinde ben ağlarım... dokunamam sana , gülüm! o sarılır sarmalar ben yanarım! ama ne hacet, elimden ne gelir? hava yine kara kara içimde, ve bu sefer yine içime lapa lapa karlar yağıyor... iç ses .......................................................................................... yapma gitme demez biliyorsun, ama git de diyemez o sadece arkadaşını kaybeder... sense hem yarini hem arkadaşını, karar ver ne yapacağına! sonra pişman olma ama... Şimdi hangisinin vakti? Gitmenin mi kalmanın mı göstergesi Tüm ümitler bitti mi? DEVAM EDECEK...2. BÖLÜMÜN SONU... |
deli gönül!
biliyorum öyle uzaklara gidemezsin
bu kadarı senin harcın değil
ama şimdi gitmenin vakti...
deli gönül gitsede ..bırakmazki yakasını ,hatıraları....yüreğin dert görmesin....saygım daim