İbrahim...Ateş...Ben...
Derince bir ağrının ağırlığı ağrıyor
Bahar kışın ellerini ne zamandır bırakmış Akşam iniyor omuzlarıma Gözlerimde efkar demlenmeye yüz tutmuş Güvercinin kanadında kırıklık var Benim kafesimde sensiz bir özgürlük Şarkıların düzeni bozulmuş sen gittiğinden beri… Örselenmiş dünya, örselenmiş yüreğim Şimdi vakit neye yaklaştı diye sorarken kendime Sensizliğin zerrelerini ayırıyorum İçime sığmıyor yokluğun Yazını kaybetmiş baharlara soruyorum sevdamı Deli yeller sarıyor bedenimi Yana duruyorum ateşler yetmiyor… Bir İbrahim oluyorum, bir ateş… Ben…Ateş… İbrahim… İbrahim… Ateş…Ben… Bir dilek tutuyorum İçimin taa en iç yanından… Serinliği bana getirecek bir Enbiya Ya Rab!.. Not:’’Ey ateş! İbrahim’e karşı serin ve selamet ol!’’ Enbiya/ 69 Çağla GÖKDENİZ |
Sensizliğin zerrelerini ayırıyorum
İçime sığmıyor yokluğun
Yazını kaybetmiş baharlara soruyorum sevdamı
Deli yeller sarıyor bedenimi
Yana duruyorum ateşler yetmiyor…
Bir İbrahim oluyorum, bir ateş…
Ben…Ateş… İbrahim…
İbrahim… Ateş…Ben…
Bir dilek tutuyorum
İçimin taa en iç yanından…
......................mutlu bir şiirdi çağla.........................