HÜZÜNLÜ BİR ŞİİR DÜŞER HECELERİME

Ey vefasız sevgili,
dumanlı nefeste
duygulu bir şiirin etkilediğiydi gönlün
hep bana göç edişinde sinerdim kuytulara anlamsızca
korkardım kırılmandan ;bırakıp yine kaçarsın diye…
…
Nisan gidiyor eli koynunda…
yağmursuz bir akşam üstü
petrol mavisi gün batımı
tufanlar kopuyor günün zulasından
gül çehrelerde ateş yangını
beyaz tualden yansıyan ise, siyahî portreler ….
ruhum zamana gebe dakikalarda
gökyüzü yine çekiyor siyah perdelerini
yavaş yavaş aydınlığın üstüne
bir bir ışıkları yanıyor karanlık pencerelerin
kaldırıyorum başımı gökyüzüne
parlıyormuş,
Sensizde parlıyormuş yıldızlar…
şimdi hüzünlü bir şiir düşer hecelerime
kendi yalnızlığıma ilikliyorum ruhumu
…
hadi,
Sende indir geceyi yavaş yavaş gözlerimize.?