TANYERİ...
Ak iplik kara iplik ,
Birbirinden ayırd edilmeden... Daha sabah ezanları okunmadan , Engin dağlar üzerinden, Yavaş yavaş bir ağarma ile, İnsanın içini ürperten... Derin bir sessizlik içinde, Ortaya çıkar tanyeri ! Yüce Allah’ın kurduğu bu düzenin, Kim bilir böyle kaç gezegenin ? O müthiş gücüyle çarpılır insan... Ağaran tepelerin ardından , Bütün haşmetiyle Güneş’in , Doğuşunu gören gözler kamaşır... Ne büyük bir güç bu... Ne büyük bir kudrettir bu ! Yüce Allah’ım, Hz. Musa seni görmek istemişti.. Sen , bir dağın üzerine... Şöyle bir bakmasını söyledin ! Dağ yanıp tutuşmuştu... Hz.Musa da anlayacağını anlayıp, Göreceğini görmüş , Af dilemişti senden... Ben de, daha şafak sökerken, Sanki çarpıldım tanyerinden !... Kulların alışmışız kolayca, "Güneş doğdu, güneş battı " diye ! O tepelerin ardından, O sancılı doğuşunu güneşin, Çoğumuz hiç görmez bile... Yüce Allah’ım sen çok büyüksün ! Her şeyin ile... Bizler , anladığımız kadar varız , Ne olursak olalım ! Silinen bir nokta kadarız ; Gün ağarırken, Ya da batarken... |
saygılar