ÇIK ARTIK MABEDİMDEN
Köpürüyor içimde isyanlar,dile vuramıyorum.
Körükörüne bağlanmışım,düğümleri açamıyorum. Sudan bahanelerle tapınmışım sana, Somut günahlarını göremiyorum. Çık artık mabedimden istemiyorum. Özüm bir sözüm bir oldu. Öyle bir sevdaki takdire şayan oldu. Zemheride gün oldu,güneş oldu, Kalemimde,kağıdımda sana eş oldu. Çık artık mabedimden istemiyorum. Huzura erdi sanma ruhum, Hala deli gibi çabalıyorum. Kapattım kapılarımı açmam diyorum Senli bir rüzgarla yıkılıyorum. Çık artık mabedimden istemiyorum. Yüreğim; Defter arasında saklanmış bir çiçek gibi, Ufalanıp dökülmesinden korkuyorum, Kilitliyorum bedenime hiç açmıyorum, Çık artık mabedimden istemiyorum. |
Öyle bir sevdaki takdire şayan oldu.
Zemheride gün oldu,güneş oldu,
Kalemimde,kağıdımda sana eş oldu.
Çık artık mabedimden istemiyorum.
Rüzgara karışmış sonbahar yaprağı gibi mısralar,
"çık artık mabedimden istemiyorum"
hüzünlü ve çok güzeldi.Hüzün şiire çok yakışıyor.
Kutlarım
Saygımla/