BİN YILDIZ
Ne şehrin gürültüsü, ne de insan sesi
Etrafımı sarmış karanlığın gölgesi Seni andım gözlerim yıldızlara sarıldı O gece yıldızlar sen gibi yanımdaydı Bir yel esti hafiften sanki yıldızlar Oynadı yerinden gökyüzünde kıpırtı var Bir bulut arkasına saklandılar aniden Sanki kayboldular gökyüzü göbeğinden Aniden oldu herşey sanki o anda Simsiyah bir örtü çekti bulutlar karanlığa Yalnızlığım gidişiyle yıldızların tam oldu İsmini bir kez daha andım bulutlar kayboldu Hasretinle senin yıldızları tuttum sanki Elimle dizdim karanlığa hepsini Dokundum tek tek gökyüzünde tenine Yazdım bin yıldızla ismini gökyüzüne. |