Gönül..
Çıkıp yükseklere eğlenme gönül,
Bir gözü sürmeli indirir seni Mecnunu çöllere düşüren maraz Bir Leyla cevrine kondurur gönül Benim der gezersin bağı bostanı Nimet benim dersin afiyet benim Zaloğlu olsan da bil bu destanı Tersinden yazdırır, andırır gönül. Hem ne beyler geldi hem ne paşalar Firkatine yaktı bil cümlesini Kimi kasvet eti kimi temaşa Az yaşa, çok yaşa yandırır gönül. Kim sefa sürmüş ki aşk illetinden Kim mamur olmuş ki de zilletinden Eninde sonun da yar himmetinden Yandırır yandırır, söndürür gönül Abdulah ECEVİT |
deryasında, takıldım bir kere çıkmak ne
mümkün..
Bu güzel eserleri bırakıp gitmek içimden
gelmiyor be dost .. Kalemin var olsun tebrikler..
yunus karaçöp..yudumyunus