GEL TURNAM
Kanatlan gel turnam;
Amber sürülmüş meltemlerde, Çiçekler rayihalar saçarken; Uçup da gel turnam. Gel ki yüreğim yangın yeri, Gecenin en bitap deminde; Üşüyen mum alevinde, Beli bükülmüş sözlerimin; Lâl olmuş dilim, sensizliğinde… Buğulu hüzünlerimden, Damlayan yaşlarımın Duru gölüne; Bir ay gibi, Bırak kendini cömertçe; Cemre gibi, Süzül gönlüme. Sarmala benliğimi, Bozulmasın bu efsun; Lügatler yeniden yazsın; Bırak, insanlar yine; Ölümsüz aşklar yok sansın. Bulutları topla avuçlarında, Gökkuşağına bırak ruhumu; Dolaşsın pervazsızca, Mavinin en koyu yamaçlarında. Kanatlan gel turnam; Al bir kelebek olmuşken, Gün batımlarım; Söğüt dallarımda çalıkuşları, Hüzün nağmeleri şakırken; Hep seni ararım… Vuslatı, şehbaline tak da gel; Toprak suya nasıl hasretse, Çorak halime bak da gel; Neşeyi al yanına, Gamı-kederi bırak da gel; Gel turnam, haydi gel… Muhittin ALACA |
Amber sürülmüş meltemlerde,
Çiçekler rayihalar saçarken;
Uçup da gel turnam.
========================
Hasrettir Turnalar...Hasretin görünüşü..
Ve gönül telinin sızısıdır ...Çok güzel
bir şiir okudum kaleminizden Azizi Dostum..
Yüreğine sağlık.
Saygılarımla ...