Kaderin emrine boyun eğmişsin
Demek ayrılığa rızalısın sen
Gözlerinle başka göze değmişsin
Ömrünce keşkeye cezalısın sen…

Hani yeminlerin,hani sözlerin
Ne kolay küllendi sevda közlerin
Pervanesi oldun sahte yüzlerin
Ömrünce keşkeye cezalısın sen…

Nedamet dağında,uyuz katırla
Her ah çekişinde,beni hatırla
İçinde dipdiri duran yatırla
Ömrünce keşkeye cezalısın sen…

Başını yastığa koyarken bile
Her yanı pembeye boyarken bile
Mutluluğa nikah kıyarken bile
Ömrünce keşkeye cezalısın sen…

Kanlı geçmişine saldıracaksın
Silmek için kadeh kaldıracaksın
Gözyaşı içtikçe çıldıracaksın
Ömrünce keşkeye cezalısın sen…

Mum gibi eritir koydurmaz tanım
Gönül mahkemesi adildir canım
Dost yüzlü düşmanım,hırsız mihmanım
Ömrünce keşkeye cezalısın sen…

Bir türlü kemale ermedi duygun
Yok muydu sevdiğim aşığa saygın
Çakallar önünde bıraktın baygın
Ömrünce keşkeye cezalısın sen…

Seni düşündükçe,sarsılır aklım
Sağır sultan duydu,kalmadı saklım
Canıma okuyor solduğun iklim
Ömrünce keşkeye cezalısın sen…

Gün olur yıldızın meçhule kayar
Hasret namlusunu alnına dayar
Tetik düşürürken zannetme cayar
Ömrünce keşkeye cezalısın sen…

Feryadım ölümsüz yazmak nafile
Firkatte Fuzuli gezmek nafile
Ahımın resmini çizmek nafile
Ömrünce keşkeye cezalısın sen...
Ömrümce keşkeye cezalıyım ben...

31EKİM1997

UĞUR KALFA

(fotoğraf:Hüseyin Cahit HOŞOĞLU)