VAROLUŞUN İÇİNDE BOĞUŞUR
Yaşamak isterdi gülerken hüznü tadarak,
Ne olduğunu ne yaptığını anlamıyarak, Maziden gelen esintiler aklına takılarak. Saçma inadına saçma kurallara uymayacak, Gönlü belkide kırılacak,darılıp gidecek, Gelecek körpe umutları umut vadedecek, İşte o ışığı gördüğünde doğrulacak, Kendine gelip,yalanı yanlışı ayırabilecek. Zaman boşluğunda savrulan, Sevgileri o zavallı sevgileri, Avuç avuç yakalayacak, Yaklayabildiğince zulaya atacak. Biliyor ve anlıyorki, Sevgi denen narin kelebeği, O körpe çiçeği kaybederse, Biter o an. Hemde öyle bir bitme ki, Nefes alamaz göremez evreni. Varoluşun içinde boğuşur. Çaresizce varolmak için...... |