Kim bilir..
Belki yıllar sonra gelirim aklına?

Beni çok sevmişti dersin, o an için acır…

Acımasın..

Gidisinin ardından..
Seni sevdiğim her günü, sensiz günlere taşıdım..
Özlemle..Umutla…
Sensizken bile seninle açtım gözlerimi, sabahlara…

Bugün fark ettim ki;
Sadece bir anısın, hayatımın en derin kösesinde…

Seni sev ‘’dim’’…
Ve simdi bittin…

Sevdim ve bittin…

Bir vardın bir yok oldun gibi bir şey iste !
Dün vardın..Bugün varsın…Yarin olmayacaksın !

Sana dair bomboş…
Senin var olduğun dünyaya yabancı..

İşte böyle bir haldeyim şimdi…
Sensiz, sana yakın olan her şeye uzak...

Kim bilir! Belki, sende bir gün bulursun en derinde, bana dair kalıntılar…
Ama ne olur gelme o gün bana, benim sana gelmediğim gibi…
Sensizlik, seni öğretti bana..
Sensizlik, senli günleri yaşattı yüreğime, en acı hali ile..

Ben…

Seni içimde aramıyorum artık!

Sensizliği buldum…Kaybetmek istemiyorum…

Sensizliği, senden çok sevdim!!!

Beni azad et, anılarımda bile…