MÜREKKEB BALIĞININ GÜNCESİ
Ben seninle;
Geçmiş zamanın,sensiz kalan kısmındayım... Yaşam, bütün gürültüsüyle seni benden iterken; Senelerce yürüdüğümüz yolun ayrılık kavşağında Başka bir yaşamla sınanıyoruz.. Bu yolun sonunda, İlk defa bir günce tutuyorum Bilmeni isterim!! Devrilen yılların içinde, Yitirdiğimiz içtenliği buruk bir tebessümle Yanak çukuruma gömüyorum... Döneceğin ihtimalinde Eski ben olmayacağım!!! Ve seni benim yerime Bu sayfa bekleyecek; Yorgun,küskün ve bitkin... Sayende bütün duygularım ağır yaralı... Benliğim tüm vedalar gibi ağlamaya hazır Nefes almakta güçlük çekiyor.. Günışığını daha az görüyor gözbebeklerim!! Evet gençliğimin yangını.. Ömrümün baharında Eylül sonunda düşecek Bir yaprak gibiyim.. Bana bıraktıklarında yorgunum. İçimde hacimli bir yalnızlık aylak aylak oturuyor! Şu an sana yazdığım herşey; Mürekkeb balığının kaçarken ardında Kara bir mürekkeb bırakması gibi... Geçen yıllara dair neşem,kahkaham ve kırgınlığım Bir anda uçup gidiyor.. Başımda uçuşan ,gözlerimde donuklaşan Kırılgan ve ürkek uğurladığım Seninle dopdolu anılarım.. Kalemim o sonkez o yıllardaki kadına yazıyor! Son zamanlardaki mağrur ve güçlü kadına değil.. Biliyor musun? Bana,yazmam gereken herşeyi Aynadaki gözçukurları yorgun Gözlerim önerdi.......... Evet bitmeyen sızım; Ellerim ve ben seninle vedalaşma anlaşmamızda Yüreğim ne kadar acısada Bir daha sana asla yazmayacağız!! Bu kara mürekkebin bulaştığı son satırlar Asla ellerine konmayacaklar!! Bu zevki asla sana tattırmayacağız.. Sen ,ben ve bu yazdıklarım Vedanın derin sularında kaybolacağız!! NEO KLASİK 02.09.09 |