UZAKLAR...uzaklar... yakını gösteren uzaklar bir tekneyle açıldı uzaklara adını ’’ uzaklar’’ koydu umut’a yolculuk vardı sabah erkenden uzaklar... açıldıkça açıldı okyanusun koyu maviliğine bakışlarını çevirdi karadan uzaklara ne var, ne yok geride bırakarak balıklara gösterdi resimlerini martılara söyledi şarkılarını uzaklara bakarak uzaklar... gece yorganı, gündüz nur u oldu varlığının biri bedene, diğeri ruha seslenirken uzaklardan çığlık yükselirken kendine gel dedi bir ses kendine gel uzaklar... uzaklar anlatırlar en kestirme yoldan seveni sevileni eğri, doğru- iyi, kötü-çirkin, güzel kavgası ederken yakındakiler onursuzca yelkenler fora uzaklarda bayramlar uzaklarda uzaklar... sessiz çoğunluğun kucağında sallanırken yelkenli demiralma vakti gelmişken zamana uyanır okyanus uykusundan bir elinde boya ve fırçaları bir elinde ud’u uzaklar... veda ederken yelkenliye, son bir kez bakar göz ucuyla uyanan insanoğluna fısıldar martılar çok sevdi seni uzaklar seni sevdi uzaklar uzaklar... nilkurt |
uyanan insanoğluna fısıldar martılar
çok sevdi seni uzaklar
seni sevdi uzaklar
uzaklar...
uzaklara yazılmış güzel bir şiir bazen yakınlar çok uzakken uzaklar aksine o kadar kısadır
selamlarımla