SENİ BİR BEYNİMDEN BİR KALBİMDEN SİLEMEDİMdün gece sana ait ne varsa bende hepsini sildim ama seni bir beynimden bir kalbimden silemedim. oysaki sen armıştın beni akıl edemedim ilk mektuplarında yazdığından anladım ilk seni o anda mutlu görmüştüm hoşuma gitmiştin seni tanıdıkca sevmiş bağlanmıştım farkına varmadım tevafuklarmı desem bendeki tutkumu desem bir anda bağlanıvermiştim sevdana öyle bir sevdaki duru sudan daha berrak öyle bir tutku ki yüce dağlar kadar ırak bir ağaç gibi mağrur ve mutlu orman kadar büyük ve umutlu allahın rızasına uygun ve kutlu. ama ne oldu birdende kar borana ılık esinti fırtınaya dönmüştü bir mektubunda anladım ki takıntılarının zaafa dönüşmüştü uyarmıştın bir kaç sefer beni anlamak istememiştim seni ben bir kere sevmiştim uzak olsamda senden taht kurmuştum sana gönlümün en mutena yerinden kutsal bir dua gibi dudağımdaydın ayrılmazdın benden ama sen hep yenik düştün zaaflarına zaman zaman kendini tutamazsanda işte yine oyle bir anda sana salabetini kır göster kendini yapacağını yap demiştim........ işte o gün çözülmez bir bilmeceyi çözdün bedelini boyle ödedin oyunu bozdun bilemedim ama seni bir beynimden bir kalbimden silemedim. serbun mendi -------------------------------------------- mehmet nedim dişçi - bursa - 20089 |
"herkes öldürür sevdiğini, ama herkes öldürdü diye ölmez"
dizeleri aklıma geldi. Galiba şair haklı bir şekilde herkes öldürüyor sevdiğini dolayısıyla sevgisini. Her birimiz ellerinden kamlar damlayan aşk katilleriyiz. Ah geriye dönmek mümkün olsada, kalbine hançer sapladığımız sevgimize güller armağan edebilsek.