İNLETMESİN EFKÂRIM
İşte yine,
Alıp götürdüler beni , Gecenin hüzün sağanakları... Yüreğimi yırtan ses Dağıtır düşlerimi... Gözlerimde siyah dalga Duygularım vurgun yer Canım acır Yıldızlarını kaybeden gece, Yaslı bir derya Ay doğduğuna bin pişman Hançerle öpüşen umutlarımda keder Ve mermi hızıyla sancılar Canevimde yuva yapar Yetmedi Karanlığa eridi mumum Bitmedi Petek petek kanla doluşum Kanadım içten içe Taştım volkanlarca Derdi layık gören her anılışta Feryatlarla sarsıldım Sağırlaştım çığlıklarla Yemin olsun ki aşkım Hainlik etmedim asla Sensizlikle kahrolan yalnızlığıma Hasretinden çılgın benliğime Bağlamadım hicranı sineme Kaçırmadım keyfini uykumun Hani şu bizim Mecnun’un çalıp aklını Çöllere salan Leylâ var ya Hah işte o hatırladın mı? Leylâ’nın deli gönül sevdası işte Bilir mi sebebini garip hallerim Benim ne suçum var ? Sevdanla gül-nârım günah mı yâr Biliyorum Gel desem üzüleceksin Gel/me dercesine sustum Aman verse de Yollarındaki dikenli teller Ayaklarımda kırılmaz zincir Bileklerimde açılmaz kelepçe Çekemezsin beni dipsiz kuyudan Hiç olmazsa bir yıldız gönder Suyeşili gözlerinden. Sevdamın kara yaşları mutlanıp Varsın ağrılarımı sevindirsin .... Meryem ASLAN |
KUTLU/YORUM