ANNEMİ ANLATMAK ZOR ( 15 AĞUSTOS 2009'DA KAYBETTİĞİM ANNEME )
Sabır yumağında, gurbet kokardı nefesi,
Özlemlerinde babam vardı, Bir de evi. " Asmalar üzüme dönmüş, Avlu ne hâle gelmiş, Güller, toprağında mı çürümüş, Sor ablana öğren." derdi. Yüreğinin köşesinde hüznüydü, Kesilmiş, torun sesleri, Konuksuz evler, Binbir acılarda kapanmış kapılar. Annemi anlatmak zor ... Sevdalı, yanıktı Sızlardı bağrı. Bir dağ’’dı kanadı; Bir başladı mı, tam anlatırdı babamı. " Yürü be koca dünya. " derken, Gözlerinden dökülürdü yaşları. Kazan kazan aşlarında, Nasır tutmuştu ellerinde emeği. Saçlarında soldu yıllar, Birlikte bir ömür biçmiştik, Gel, gör viran ... " Sevgilerimin içinde sonkesen’’sin. " derdi. " Ellerin, ayakların, yüreğin baban. " derdi. Kaygılarım düşünce başa " Sabret biter, akıllısın. " derdi. Kimin önünde diz çökeyim şimdi, Hangi can bana daha yakın, söyle. Ah be annem! Habersiz aldın canımı. Kırmama, kırılmama adına Gizledim feryadımı. Yüzde yüz ateşlerde gönlüm, Yüreğim delik deşik, elek... Süzmeli acılar içinde Dövünürüm şimdi. Ağlamalarda kaldım anne, Seni anlatmak zor Bir misafir gibi geldin geçtin ... Upuzun bir yolda yürüyorum sensiz. Yollar, ayaklarımda sızı, Sen varken dert değildi Bir başıma zor şimdi. Son bir öpüşte kaldın Dudaklarımda soğuk yüzün. Gözlerimde beyazlar içinde son resmin. Senin hasretin bitti mi, Vuslatlarda mısın şimdi? Beni anlatmak çok zor, Direksiz dünyada, yanmalardayım şimdi. Seni anlatmak zor Bir hayat devirdiğim ... |