ÖYLESİNE...
] yine yeni birgün , herzamankinden farksız
firari akşamların ardından gelen hüzün bitmek bilmeyen rutin hayat curcunasından geriya kalan nedir sana sunulan hayat ya da senin ona sunduğun... hani geçmiş zaman olur ki keşkeler, pişmanlıklar, yalnızlıklar unut gitsin bazen boşvermeyi de öğretiyor hayat sana , hadi adam sende’yi de öyle zamanlar oluyor ki nefes bile alamıyorsun yaşanmışlıklardan sonra yaşanacakları düşünmeden duramıyorsun beynindeki tek kişilik hücrelerde yaşam savaşı veriyorsun her geçen gün daha da yaklaşıyorsun sonsuzluk denen bilinmeyene doğru o kadar acizsin ki beynine bile hükmün geçmiyor sen nesin? o’sun ve yahut bu...zamirlere gizlenmişsin, gizemlisin kendi ütopyanda yeşeren sarmaşıklarında kaybolmuş yokolmuşsun silik bir yaşam seninkisi ...tükenmez denilen kalemin bile tükendiği yerdesin dersem kızarmısın- ama öylesin- hayatı bu kadar basite indirgeme evet belki zor bir problem ama yine de seni yıldırmasına seyirci durma en ufacık hataya sebebiyet veren hamle sana zarar verir neyse ya sen yine bildiğin gibi yaşa insanın iyi bir sıfatı olmalı herşeyden önce kavga esnasında derler ya ’sıfatsız’ ne kadar gücüne gider insanın değil mi kıssadan hisse yaşamak var yaşamak var yaşam da bir sanattır esasen, bizler de sanatçı bundan dolayıdır ki onu hakkıyla yaşamak lazım yaşam denilen sahnede iyiki’lerimizin, keşkelerimizin önünde yer alması dileğiyle... |