avunmak
ara bir mevsimce sevimsiz
kurşuni akşamlara yamanmış
bölük pörçük anılara vargücüyle tuhaf tutunuşlardır

sevilmenin
avutulmanın hazzı çoktan unutulmuştur
hatta teammüden unutturmuşlardır
ıssızlık dayanılmazdır

avunmak
incecik bir ipek ibrişim halattır ki
çekemez yükünü hasretin
avucunda ip kesiğidir zaman
zonklar durur
acımasızdır


ihtimalsiz
hesapsız bir bekleyişin adıdır avunmak

çatılarda tepinen kavgacı martı sürüsüdür
süzülürken maviliklerde şiir çelen kanatları
aslında
gürültücü açgözlü bir yarış serencâmıdır

tıpkı aşk gibi
baş edilmezdir
tepeden tırnağa azaptır

avunmak
donmamış taze beton ıslağına uzanan
sevda yanığı bedenin nâçar ürperişidir

toz yeniği sırsız aynada
görüldüğü sanılan
sevgili varsayılan yansımalardır

kendi dudaklarına dokunmaktır
zapt edilmez bir ağlama isteğidir avaz avaz
ve öksüz bir çocuk kederiyle
kendi kollarına sığınıp
sımsıkı sarılmaktır

yine de
ahh...yine de devâ bilinir
oysa miâdı dolmuş bir ilâçtır

zehir cezbesinde çeker durur kendine
şifasızdır

avunmak
ara bir mevsimce sevimsiz
kurşuni akşamlara yamanmış iğreti zamanlardır...

yine de devâ bilinir
oysa miâdı dolmuş bir ilâçtır

ceyda görk