Son dem...
Mehtapla dans ediyor yıldızlar bu/gece
Ay/ın yüzüne saklıyorum korkularımı Ellerimin arasında kalan umutları uçuruyorum yüreğine Çığlıkların son deminden sana sesleniyorum Dağlar yıkılıyor üzerime Yağmur damlaları taş olup yağıyor yüreğime Hırçın dalgalara yeni bir kurbanım yok gecede Hüzünlerin son deminden gözlerine yerleşiyorum Yıldızların yamaçlarına serdim acıları Yalnızlığın türküsünü söylemekte dilim Kurulmamaya yemin edilmiş cümleler dökülüyor kaldırım köşelerine Susmaların son deminden konuşuyorum şimdi Kaybolmuş bir çocuk var yüreğinde Fısıldanmayı bekleme konuş artık dercesine Susma! sahip olmalısın geceye Bir tokat daha atmalısın yarınların eteğine Hayatın pimini çekiyorum Süzülüyorum ateşlere Ve aşkın nöbetini alıyorum Gecenin son deminden merhaba sana. |