İnsan ve Şeytan
İnsan ve şeytan.
İki ezeli düşman. Çamurdan beden. Yaratıldı Adem.. Ateşe düştü kor. Bu imtihan çok zor. Ateşim, secde edemem Çamur için eğilemem. Oysa secde rabbeydi. O sadece kıbleydi. Özü emre itaat. Sonu felah ve rahat. Ateş ateşi yaktı. Şeytan isyanda kaldı. Bedeni inceledi. Çok zaaflar var dedi. Haset, kibir ve şehvet, Benim gizli oklarım. O cennetlik ademi, Bunlarla vuracağım. Ateş yandı kül kaldı. Amansız hasım kaldı. Kopana dek kıyamet, Rab’den müsaade aldı |