Bela-i Aşk
Eskiler aşığa, belanı buldun derlermiş,
Bir bela ki bal gibi, susuzluktan yanmışım. Sakisi yar olunca, zehir sunsa içermiş, Dudaklarım çatlamış, yar adını anmışım. Aşıklar aşinadır aşkla gelen afete, Görmek istedim yari, şifa olur sanmışım. İlk kez düştüm ben nara, ahvalim nice olur, Zayıf düşünce tenim, hatrım sorar sanmışım. Müptela olma derde, Lokman hekim arama, Cüda kılsam kendimi, deva olur sanmışım. Sevginin başı yangın, sonu ise ölümmüş, Göz yaşımla sulasam ateş söner sanmışım. |