LABİRENThangi yola girdimse ışığı yok karanlık hangi yüze güldümse meymenet yok, hep asık ne, çok sevdiğim annem ne sığındığım babam ne gülen sahte dostlar bir mum yakamadılar anlatsam anlatılmaz yazsam mürekep yetmez her ucunda karanlık çıkmaz bir sokaktayım bir kandil yakan yokmu labirent mahkumuna dar ağacımı fener bu iddam mahkumuna |
anlatsam anlatılmaz
yazsam mürekep yetmez
her ucunda karanlık
çıkmaz bir sokaktayım
******
işte böyle hissettiriyor bazen insana yalnızlık.
iş insanın içindeki ikinci 'ben'de bitiyor sanırım.
o isterse ne karanlık kalıyor ne de çıkmaz sokakataki ıssızlıklar.
bilmem siz ne duygularla yazdınız, bana bunları yazdırdı.
beğendim şiirinizi..
gülden