Kısa oldu ömrü sevdanın,
Daha doyamadan nefes almaya
Kana kana!
Öldü bak kucağımda…
Oysa kalemimle silgimle okul yollarında koştururken tanıdım ben onu,
Kağıda kaleme döktüm,adını kazıdım sıralara;
Kara tahtalara!
Oysa oyun parklarının salıncaklarında tanıdım;
Kaçar oldum her akşam onun kollarına
Sessizce uyanır oldum geceleri onu sayıklarken,
Oysa ben onu yağmur yağarken pencerenin buğusunda tanıdım;
Tek tek yazdım adını camlara…
Sabah kahvaltıda,akşam yatarken dualarımda buldum resimlerini,
Ezberlettim güvercinlere adını adresini….
Oysa kirlenmiş çamaşırlarımın en temiz yerlerindeydi her zaman
Yada;
Solmuş gül demetinin en canlı yanında uzanmış uyuyor olurdu…
Kimsesiz boş bir otomobilin arka camında asılı duran oyuncak ayıydı,
Kimse oynamasa da güzeldi…
Şimdi terk edip giderken sevda beni,
Uzaktan el sallarım buz gibi ayaz altında
Ve sen benim her adımıma kazınmış hatıraların
Ve burnumda dolanan kokunla yanı başımdasın adeta!
Git! Diyorsun umarsızca,
Git ve dönme bir daha!
Belki de haklısın sevdiğim,beklide gitmeliyim göz yaşlarımla,
Seni üzmeden bir daha!